14 december 2012

Bergen

Een beetje verandering kan ik hebben, kan ik verwerken zonder probleem. Ik overzie het niet wanneer het ene nog niet is opgelost en het andere al begint. Ik zit nu midden in een grote berg verandering en weet niet waar ik moet beginnen om het weer vlak te krijgen. Om mijn leven weer vlak te krijgen, zonder hobbels. Zonder vallen en opstaan en omhoog klimmen uit die berg. Overzichtelijk en voorspelbaar, zoals het was.

Het liefst ren ik weg, laat ik alles achter en begin ik opnieuw. Maar dat kan niet, er zijn verplichtingen en gevolgen van mijn acties. Als ik nu niet doorga, wordt de berg groter en groter. Ik moet zorgen dat deze kleiner wordt en het liefst zelfs vlak. Dit moet nĂș gebeuren, want dat wordt van mij verwacht. Er wordt verwacht dat ik meteen aan de slag ga, maar ik heb behoefte aan rust en tijd om te verwerken wat er met mij gebeurt. Als ik die tijd krijg om even stil te staan kom ik vanzelf met een oplossing.